Wygląd
Kapelusze gładkie, suche, matowe, średnicy 5-17 cm., z długo podwiniętym brzegiem. Kolor biały, kremowy, ochrowożółty, żółtobrązowy. Hymenofor blaszkowaty, blaszki za młodu kremowe, później blado ochrowe. Trzon biały, gładki, gruby i twardy. Miąższ soczysty, zwarty, biały, nie zmieniający barwy po przekrojeniu. Zapach bardzo przyjemny, mączny lub mączno-ogórkowy.
Występowanie
Wyrasta w kwietniu, maju i czerwcu - na łąkach, w parkach, ogrodach - najczęściej poza lasami. Owocniki pojawiają się gromadnie w szeregach lub tzw. czarcich kręgach.
Zalecana duża ostrożność przy pozyskiwaniu tego gatunku z powodu podobieństwa do gatunków trujących
Zastosowanie w kuchni
Grzyb jadalny, bardzo smaczny, ale nie nadaje się do suszenia. Wadą jest to, że często robaczywe są już bardzo młode owocniki. Zaletą, że wyrasta masowo więc jest szansa na spore zbiory. Gęśnice możemy smażyć, dusić, gotować a także marynować - szczególnie młode owocniki.
Polecamy: Mapy występowania grzybów - gdzie szukać?
Podobne mogą być: 1. śmiertelnie trująca dzwonkówka wiosenna (Entoloma vernum) - ma zazwyczaj oliwkowobrązowy kapelusz, gładki na powierzchni, ale pokryty przyrośniętymi włókienkami; pachnie grzybowo.
2. strzępiak ceglasty (Entoloma sinuatum) - kapelusz w podobnych do gęśnicy barwach, często spękany promieniście; jego blaszki z wiekiem stają się brunatnoczerwone a miąższ czerwienieje po przekojeniu, zapach lekko owocowy.
3. dzwonkówka zatokowata (Entoloma sinuatum) - kapelusz delikatnie kosmkowaty, skórka daję się łatwo zdjąć; blaszki z wiekiem czerwienieją, rośnie zwykle w lasach liściastych.
