Sprzęt. Nie trzeba wiele, by skompletować przybornik rysownika. Powinieneś kupić blok (może być mały albo duży – sam zresztą wyczujesz, na jakiej powierzchni rysuje ci się najlepiej) albo zeszyt-szkicownik, który wygodnie jest zabrać ze sobą np. do parku. Pierwszym przyborem powinien być najzwyklejszy w świecie ołówek – te, oznaczone literą H są twarde (tym twardsze, im większy numer pojawia się przy literze H), a oznaczone jako B – miękkie. Ołówek HB jak najbardziej miękki. Najlepiej kupić sobie mini komplet, w którym znajdą się wszystkie grubości.
Rysowanie uczy cierpliwości – w przeciwieństwie do wszechobecnej fotografii cyfrowej, dzięki której możesz „strzelić” kilka zdjęć w sekundę, by potem wykasować większość z nich z pamięci komputera. Stworzenie rysunku wiąże się z nakładem samodzielnej, bardzo autorskiej pracy. Im więcej czasu poświęcisz rysunkowi, tym będzie lepszy. Profesjonalni twórcy grafiki kumputerowej (wbrew pozorom przy pomocy komputera także trzeba „namęczyć” się nad rysunkiem) potrafią tworzyć jedną pracę nawet przez 3 miesiące.
Ćwicz! Obserwuj świat wokół ciebie. Staraj się rysować to, co widzisz – nie tak, jak wydaje ci się, że coś powinno być narysowane. To duży błąd, utrudniający naukę na początku. Zwłaszcza anatomia i fizyka (ruchy) powinny się znaleźć na warsztacie – od tego zaczynają wszyscy adepci sztuki rysowania, nawet ci, którzy tworzą później komiksy.
